Maand Napels
Door: Jonne de Geus
Blijf op de hoogte en volg Jonne
01 November 2014 | Italië, Napels
In september zat ik in Siena, Toscane. Daar volgde ik een taalcursus Italiaans op A1-niveau. Ik had er een camera doppia, gedeelde kamer, in een grote residenza van de universiteit. De taalcursus vond plaats op de universita voor buitenlanders, 20 minuten lopen van mijn kamer. Elke dag was er les van 08:30 tot 13:30. Daarna gingen we met een groepje internationals lunchen in de stad.
Siena is een middeleeuwse stad, met dus een heleboel oude huizen. Waar in Nederland een huis van 100 jaar (zoals die van mijn ouders) oud is, is dat een jonkie in Siena. Het licht op een heuvel, dus de uitzichten zijn prachtig! De mensen leven nog een klein beetje in de middeleeuwen. dwz, de stad is in een heleboel kleine dorpjes verdeeld die elkaars vijand zijn. In juli en augustus strijden ze tegen elkaar met een paardenrace. (palio) Wie wint, krijgt veel geld en heeft een jaar de eer van winnaar. Ook bij de bakker en de slager wordt steeds gevraagd: van welk dorpje kom jij? Ze functioneren in het dagelijks leven als eigen systeempjes met eigen burgemeesters en eigen bijeenkomsten. Met de klas hebben we één van die clubhuizen bezocht met alle relikwieën die erbij hoorden en gekoestert worden.
Het centrale plein, de Piazza dal Campo is neutraal, dat is van iedereen. Daar heb ik veel rondgehangen met andere studenten. Ik ging om met een aantal Duitsers, een Tsjechische, een Turk, een Israeliet, een Welshman een aantal Japanners... Een zeer gemixt gezelschap. In mijn residenza ontmoette ik twee Iraanse jongens, die studeren daar het komende jaar. Leuk om op die manier ook weer veel over hun land te horen. Veel onderdrukking daar als je niet een Moslim bent. Voor hen was Siena een soort van vlucht uit Iran, de vrije wereld in.
De cursussen bestonden uit luisteroefeningetjes, praten met elkaar, en vooral veel basisgrammatica. De twee leraressen waren heel fanatiek en betrokken, een positieve sfeer in de klas. Een klas dus van studenten uit de hele wereld, zo'n 25.
Met een vriendengroepje gingen we s middags en in de weekends naar mooie kerken en plekjes in de stad. Ook naar Florence en San Gimigniano.
Enfin, toen na afscheid van alle mensen toch maar naar Napels. Met bus en trein kwam ik daar 1 oktober aan. Eerste indruk: wat een troep, wat een drukte, dit is Afrika! Eenmaal in mijn hostel kwam ik tot rust en ben ik met een kop thee bijgekomen. De eerste week was er nog geen college dus het doel was: kamer vinden. Met hulp van een speciaal Erasmus Point heb ik zo'n 10 kamers gezien. Veel waren te duur of oncomfortabel. Uiteindelijk had ik na een week een appartement in het historische centrum voor €250,- in de maand! Een lot uit de loterij. Ik deel het appartement met twee Duitse meisjes, ook Erasmus. Kan het met hun beiden erg goed vinden.
Ik had mijn professor lingua olandese (nederlandse taal) alleen nog over skype gesproken. Nu ontmoette ik hem, Franco ook in het echt. Ook de andere lerares, Luisa. We hadden onze eerste vergadering in de pizzeria. Eigenlijk is elke vergadering in de pizzeria. Heel naar, verschrikkelijk. Franco is een Italiaanse man die Nederlands heeft gestudeerd. Nu is hij dus zelf professor en daarnaast vertaler van Nederlandse literatuur. Luisa is op haar 18e van Den Haag naar Napels gegaan, voor de liefde, en geeft hier sinds kort grammatica-lessen. Een team van twee dus, en nu drie.
De eerste twee weken keek ik alleen mee met hun lessen en maakte ik kennis met de studenten. Inmiddels heb ik al 3 conversatielessen gegeven. Voorlopig alleen aan het 3e en 2e jaar. Jaar 1 kan nog helemaal geen Nederlands dus dat is voor mij niet fijn om les te geven. Het geven van lessen vind ik nog wel gek. Ik voel me niet echt een leraar. Ik ben ook even oud als hen, zo niet jonger. Het is dus meer een gezamenlijk gesprek, waarbij ik hun leer hoe ze zich kunnen verwoorden in het Nederlands. De klassen zijn niet groot, zo'n 5 of 6 mensen komen naar mijn lessen, dus de sfeer is gemoedelijk.
Inmiddels heb ik al veel van Napels gezien. Hoog op 'capo di monte' (hoofd van de berg) en veel kleine winkeltjes en straatjes in het centrum. Er zijn veel pizzeria's, veel pasticceria's (banketbakkers) en veel koffiebars. Verder stikt het van de brommertjes, Afrikaanse straatverkopers, voetballende jongetjes en drogend wasgoed.
Ik heb na lang wikken gekozen om als studievak Duitse Literatuur te kiezen. De andere vakken zijn allemaal in het Italiaans en dat beheers ik nog niet genoeg om het te volgen. Duitse literatuur is leuk, we bespreken het komend half jaar in detail een aantal Oostenrijkse romans.
Mijn verdere bezigheden. Ik zing in een koor van de universiteit. Latijnse, gewijde muziek. En ik ben: de bas. Lekker brommen naast mijn mede......nee, niet studenten. Er zitten vooral professoren op het koor. Ze zijn dus blij met mij en mijn Duitse huisgenootje. Zo komen er nog wat jonge mensen bij.
Ik ga eigenlijk elke zondag naar een zelfde kerk. De anglicaanse kerk. Engels gesproken. Ze zingen er prachtige hymnes met goeie organisten. Een brits echtpaar leid de kerk, net sinds deze maand. Gisteren was ik bij hun op bezoek, hele warme mensen, even alsof ik thuis ben, middenin Italië. Vandaag was ik er ook, maar dan om piano te oefenen. In een bijgebouwtje naast de kerk staat een piano, waarop ik mijn ding mag doen. Ik oefen een hymne: Dear Lord and Father of mankind, forgive our foolish ways.
Tot slot, wat doe ik morgen? Er komt een Japans meisje die ik in Siena ontmoette langs in Napels. We gaan dus samen de stad door en mooie dingen bekijken. Heul geen straf!
Nou, ik ga maar eens afronden. Al met al is het heel nieuw allemaal. Vaak ben ik te moe of te verbaasd om er van te genieten. Maar ik ben zo nu dan weer heel dankbaar dat ik hier mag rondkijken voor een tijdje. Sowieso ben ik dankbaar voor het leven, voor wat ik ben en heb, maar dit is wel een bijzondere tijd natuurlijk! Shalom, Shalom allemaal. Geniet, dan doe ik het ook!
-
01 November 2014 - 20:39
Shelly:
Hoi Jonne,
Leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt. Raar he om in een vreemd land te zijn. Ik weet nog wel hoe ik me op het begin in Frankrijk en Nepal voelde. Ik vond het wel heel leuk om langere tijd op een plek te blijven zodat je echt meedraait in het leven daar. Ik hoop dat jij daar ook van kunt genieten als je eenmaal gewend bent. Veel plezier nog!
-
10 Januari 2018 - 17:36
Lodewijk Van 't Hof:
Beste Jonne
Je schrijft over een anglicaanse Engelstalige kerk in Napels. Ik weet dat dit blog al ruim drie jaar oud is maar heb je misschien een adres van die kerk. Ik ben voor een kennis op zoek naar een Engelstalige kerk in Napels.
Hartelijke groet
Lodewijk van 't Hof
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley